Dydaktyka z metodyką nauczania 04-OKS-DMN-ST3
Treści kształcenia:
Istota dydaktyki i jej funkcje w szkole wyższej. Znaczenie pojęć: kształcenie, samokształcenie, uczenie się, nauczanie. Specyfika środowiska wiejskiego i produkcji rolniczej a cele i cechy kształcenia rolniczego na poziomie wyższym. Kompetencje nauczyciela akademickiego a efektywność jego pracy: przygotowanie merytoryczne, metodyczne (formułowanie celów, dobór strategii i metod działania), kompetencje psychologiczne. Wykład akademicki jako metoda nauczania – cele wykładu, jego miejsce i funkcje w dydaktyce szkoły wyższej, rodzaje wykładu, struktura wykładu, cechy dobrego wykładu. Ćwiczenie, proseminarium i seminarium w dydaktyce szkoły wyższej. Nauczanie podające, programowane i problemowe w szkole wyższej. Aktywizujące metody nauczania (przypadków, grup dyskusyjnych, dyskusji w parach, burzy mózgów, przypadków, sytuacyjna, inscenizacji). Środki dydaktyczne w kształceniu zawodowym - ich rodzaje, funkcje w procesie kształcenia i sposoby wykorzystania w dydaktyce. Podręcznik i skrypt w kształceniu wyższym – ich cechy, funkcje, rodzaje, struktura. Praktyki zawodowe – zadania praktyk, ich rodzaje, powiązania z tokiem studiów, organizacja rolniczych praktyk zawodowych, sprawdzanie umiejętności praktycznych. Praca dyplomowa – cele pracy, rodzaje, cechy, kryteria oceny. Proces dydaktyczny a proces badawczy w szkole wyższej. Sposoby sprawdzania wiedzy i umiejętności studentów (egzaminy ustne, testy dydaktyczne, prace pisemne, prace kontrolne czynności praktycznych), funkcje oceniania (wychowawcza, diagnostyczna, selekcyjna), kryteria oceny. Programowanie studiów i organizowanie procesu dydaktycznego. Strukturyzacja treści kształcenia. Sprawdzanie jakości kształcenia w szkole wyższej i szkolnictwie wyższym (ewaluacja wewnętrzna i zewnętrzna).
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Doktorant posiada zarys wiedzy z zakresu dydaktyki w szkole wyższej, ma umiejętność doboru metod i środków dydaktycznych oraz skutecznego ich stosowania w dydaktyce szkoły wyższej. Zna powinność nauczyciela akademickiego, ma świadomość ważności kompetencji dydaktycznych i gotowość doskonalenia pedagogicznego, wykazuje gotowość współdziałania w zespołach ludzkich przy rozwiązywaniu problemów dydaktycznych szkoły wyższej.
Literatura
Literatura podstawowa:
Kruszewski K.; 1998. Kształcenie w szkole wyższej. Warszawa.
Literatura uzupełniająca:
Dryden G., Vos J., 2003. Rewolucja w uczeniu. Wyd. Zysk i S-ka, Poznań.
Kostera M., Rosiak A.; 2008. Nauczyciel akademicki. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Kupisiewicz Cz., 2005. Podstawy dydaktyki. Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Sp.a, Warszawa.
Okoń W.; 1971. Elementy dydaktyki szkoły wyższej. PWN Warszawa.
Plewka C.; Metodyka nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych. Wyd. Inst. Technol. Eksploatacji, Radom 1999.
Praca zbiorowa. Brzezińska A, Brzeziński J., Eliasz A. (red.), 2004. Ewaluacja a jakość kształcenia w szkole wyższej. Wyd. Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej „Academica”, Warszawa.
Praca zbiorowa. Rozmus A. (red.), 2010. Wykładowca doskonały. Wolters Kluwer Polska sp. z o.o., Warszawa.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: